Terapia behawioralna  tzw. stosowana analiza zachowania. Metoda ta bazuje na podstawowych procesach uczenia się, takich jak warunkowanie klasyczne, warunkowanie sprawcze oraz uczenie się przez obserwację.

Celem terapii behawioralnej jest rozwijanie zachowań deficytowych ,  redukowanie zachowań niepożądanych (np. zachowań agresywnych) oraz – co niezwykle istotne – generalizacja i utrwalanie efektów . Zachowania deficytowe to takie zachowania, które nie występują wcale lub występują zbyt rzadko u danego dziecka, a są typowe dla jego prawidłowo rozwijających się rówieśników. O generalizacji mówimy wtedy, gdy zachowanie wyuczone w określonym miejscu, przy użyciu pewnych materiałów występuje w naturalnym środowisku.

Zadaniem terapeuty jest kształtowanie u dziecka jak największej liczby zachowań deficytowych- adaptacyjnych, które rozwiną jego niezależność i umożliwią mu efektywne funkcjonowanie w środowisku.

Program terapeutyczno- edukacyjny- cele terapeutyczne dobierane są indywidualnie dla każdego dziecka​, realizowane w planach aktywności, planach dnia.

W trakcie zajęć terapii behawioralnej dziecko będzie rozwijało umiejętności:

*Koncentrowania uwagi – dziecko  będzie  nabywało umiejętności uczenia się zwracania uwagi na wydarzenia w środowisku ( skupianie uwagi na ważnych bodźcach)- głównie na innych ludzi  oraz na komunikaty od nich płynące i poprawne na nie reagowanie. Ponadto uczy się dziecko/dzieci zauważania zmian w środowisku, czyli przenoszenia uwagi z jednego wydarzenia na drugie, utrzymania uwagi na jednym bodźcu, jeśli jest taka potrzeba, i tworzenia wspólnego pola uwagi z innymi osobami.

*Naśladowania –  imitownie czynności i mowy innych ludzi. Celem jest wypracowanie u dziecka tak zwanej zgeneralizowanej umiejętności naśladowania, polegającej na nauczeniu się kopiowania zupełnie nowych ruchów i wypowiedzi.

*Komunikowania się – rozumienie mowy innych ludzi a także samodzielne rozpoczynanie interakcji z innymi osobami, nie tylko w sytuacji próśb i protestów.

* Uczenia odpowiedniej zabawy– uczenie skupia się na kształtowaniu funkcjonalnego wykorzystania zabawek i zabawie symbolicznej.

* Umiejętności społeczne– praca nad prostymi umiejętnościami społecznymi np. reagowanie na przywitanie, pożegnanie, kontakt wzrokowy, itp., jak również praca nad bardziej złożonymi umiejętnościami np. reagowanie na prośby ze strony rówieśnika, wspólna zabawa z rówieśnikami itp.