Zajęcia rozwijające kompetencje emocjonalno-społeczne

Zajęcia odbywają się w każdy poniedziałek i środa o godz. 11.00-11.30

Prowadząca: mgr Aleksandra Nejman

ISTOTA SOCJOTERAPII:

 – SOCJOTERAPIA: to pomoc o charakterze psychologicznym i pedagogicznym na rzecz dzieci i młodzieży z grup ryzyka, których zaburzenia emocjonalne i zaburzenia zachowania znacznie utrudniają kontakty społeczne, są przyczyną ich wielu życiowych niepowodzeń.

– ,,SOCJOTERAPIA: polega na celowym stworzeniu dzieciom warunków (doświadczeń społecznych) umożliwiających zajście procesu socjoterapeutycznego (zmiany sądów o rzeczywistości, sposobów zachowań i odreagowanie emocjonalne)… SOCJOTERAPIĘ określa cel zajęć: Jeżeli głównym celem pracy z uczniami jest stwarzanie im doświadczeń korygujących zaburzenia (…) to są to zajęcia socjoterapeutyczne.”

(J. Strzemieczny 1998r.)

CELE ODDZIAŁYWAŃ SOCJOTERAPEUTYCZNYCH:

  1. CELE EDUKACYJNE:

– poznawanie emocji i sposobów radzenia sobie z nimi ( radzenie sobie w sytuacjach trudnych ),

– diagnoza własnych i cudzych potrzeb,

– uczenie się współpracy i dbanie o własną autonomię,

– uczenie się lepszego pełnienia ról – prezentacja własnej osoby,

– uczenie się korzystania ze swoich mocnych stron,

– uczenie się rozwiązywania konfliktów,

  • CELE TERAPEUTYCZNE:

– przepracowanie podstawowych urazów przejawianych przez uczestników w relacjach z rówieśnikami i dorosłymi oraz w relacji różnego typu zadań indywidualnych i grupowych ( oswajanie z własnymi lękami ),

– pokazanie dziecku, że nie jest sam z danym problemem,

– pomoc w odreagowaniu emocji i napięć na skutek środowiska lokalnego i niepowodzeń.

  • CELE ROZWOJOWE:

– rozwijanie indywidualnych talentów i zamiłowań,

– uczenie się lepszego radzenia sobie w sytuacjach konfliktowych z rówieśnikami i dorosłymi,

– przepracowywanie zagadnień ważnych dla danego wieku, np. przyjaźń, miłość, byciu niezależnym od rodziny, w czym mogę uczestniczyć w rodzinie = ZOBLIGOWANIE DO POSZUKIWANIA POMOCY U DOROSŁEGO,

– uczenie się konstruktywnych metod spędzania czasu wolnego,

– uczenie się życia w społeczności – prezentacja własnej osoby,

– uczenie się poszukiwania pomocy,

– uczenie się obrony przed presją i manipulacją,

– uczenie się opierania o swoje własne mocne strony.

ISTOTA CELÓW: wypracowanie kierunków możliwych zmian, które tworzyłyby lepsze warunki do życia i rozwoju, nie narażały na kolejne urazy i pomagały brać na swoje barki zadania adekwatne do potrzeb i możliwości dzieci.

DEKALOG DLA RODZICÓW:

PROŚBA TWOJEGO DZIECKA

  • Nie psuj mnie. Dobrze wiem, że nie powinienem mieć tego wszystkiego, czego się domagam. To tylko próba sił z mojej strony.
  • Nie bój się stanowczości. Właśnie tego potrzebuję – poczucia bezpieczeństwa.
  • Nie bagatelizuj moich złych nawyków. Tylko ty możesz pomóc mi zwalczyć zło, póki jest to jeszcze możliwe.
  • Nie rób ze mnie większego dziecka niż jestem. To sprawia, że przyjmuję postawę głupio dorosłą.
  • Nie zwracaj mi uwagi przy innych ludziach, jeśli nie jest to absolutnie konieczne. O wiele bardziej przejmuję się tym, co mówisz, jeśli rozmawiamy w cztery oczy.
  • Nie chroń mnie przed konsekwencjami. Czasami dobrze jest nauczyć się rzeczy bolesnych i nieprzyjemnych.
  • Nie wmawiaj mi, że błędy, które popełniam, są grzechem. To zagraża mojemu poczuciu wartości.
  • Nie przejmuj się za bardzo, gdy mówię, że cię nienawidzę. To nie ty jesteś moim wrogiem, lecz twoja miażdżąca przewaga!
  • Nie zwracaj szczególnej uwagi na moje drobne dolegliwości. Czasami wykorzystuję je, by przyciągnąć twoją uwagę.
  • Nie zrzędź. W przeciwnym razie muszę się przed tobą bronić i robię się głuchy.
  • Nie dawaj obietnic bez pokrycia. Czuję się przeraźliwie tłamszony, kiedy nic z tego wszystkiego nie wychodzi.
  • Nie zapominaj, że jeszcze trudno mi jest precyzyjnie wyrazić myśli. To dlatego nie zawsze się rozumiemy.
  • Nie sprawdzaj z uporem maniaka mojej uczciwości. Zbyt łatwo strach zmusza mnie do kłamstwa.
  • Nie bądź niekonsekwentny. To mnie ogłupia i wtedy tracę całą swoją wiarę w ciebie.
  • Nie wmawiaj mi, że moje lęki są głupie. One po prostu są.
  • Nie rób z siebie nieskazitelnego ideału. Prawda na twój temat byłaby w przyszłości nie do zniesienia. Nie wyobrażaj sobie, iż przepraszając mnie stracisz autorytet. Za uczciwą grę umiem podziękować miłością, o jakiej nawet ci się nie śniło.
  • Nie zapominaj, że uwielbiam wszelkiego rodzaju eksperymenty. To po prostu mój sposób na życie, więc przymknij na to oczy.
  • Nie bądź ślepy i przyznaj, że ja też rosnę. Wiem, jak trudno dotrzymać mi kroku w tym galopie, ale zrób, co możesz, żeby nam się udało.
  • Nie bój się miłości. Nigdy.

             Janusz Korczak